شهبازی:دیده نشدن سینمای مستند به آن ضربه زده است

رامتین شهبازی با اشاره به اینکه سینمای مستند حرکت خوبی که 10 سال اخیر و پیشتر از آن دهه های 40 و 50 داشته است، گفت: متاسفانه امروز ما نهادی که تفکر در زمینه سینمای مستند را بسط و گسترش بدهد نداریم. یکی از بزرگترین مشکلاتی که سینمای مستند نبود یک سازمان تخصصی برای پرورش نیروهای خلاق است . این کمبود امروز در مورد مستند احساس می شود و می توان گفت سینمای مستند ما در این سال ها انسجام لازم را ندارد. 

وی ادامه داد: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و نهادهای مشابه، تا حدودی آرزوهای سینمای مستند را محقق می کنند اما مشکل اینجاست که این اقدامات به تنهایی کافی نیست. منظور من از سازمان، یک نهاد دولتی نیست که از نظر سرمایه سینمای مستند را حمایت کند. ما نیاز به تشکلی داریم که در آن مستند رواج پیدا کند وهمانطور که می بینید جای خالی چنین تفکری که بانی فرهنگ باشد، در جامعه خالی است. این مساله دقیقا همان چیزی است که برای فیلم های فرهنگی هم اتفاق می افتد و چون سازمانی برای ترویج  این سینما و ترغیب سینماگران به ساخت این فیلم ها وجود ندارد .

شهبازی با تاکید بر اهمیت تلویزیون در مورد دیده شدن مستند افزود: تلویزیون عملا این فرصت خوب را هدر می دهد. اگر مدیران تلویزیون برای پخش برنامه های مستند سعه صدر بیشتری داشته باشند می توان به محبوبیت این برنامه ها در میان مخاطبان عام امید بیشتری داشت.چطور شبکه چهار مستندهای خارجی در مورد موضوعات مختلف پخش می کند اما نمی تواند آثار مستندسازان ایرانی که گاهی برای ساخت آنها وقت و انرژی زیادی صرف می کنند و ماحصل کارشان هم مطلوب است، پخش کند؟

این منتقد سینما همچنین عنوان کرد: ما چندین مستند خوب پرتره در مورد شخصیت های فرهنگی مان داریم که هیچ مشکلی برای پخش ندارند اما نمی دانم چرا این مستندها که در آگاهی مردم نقش به سزایی دارند و آنها را با مشاهیر آشنا می کنند پخش نمی‌شوند.برای پژوهش این مستندها وقت بسیاری صرف شده و چون ما رسانه دیگری جز تلویزیون برای پخش این مستندها نداریم باید از این امکان به بهترین شکل استفاده کنیم.

وی در پایان با یادآوری اینکه عمده فعالیت های سینمای مستند در این سال ها به خاطر دلایلی چون ممیزی کم شده است عنوان کرد: علاقه به سینمای مستند کم شده چرا که ساخت مستند برای فیلمسازان درآمدزا نیست و بیشتر مستندسازان به مستندهای سفارشی برای سازمان های مختلف رو می آورند که در این مستندها نمی توان نگاه فیلمساز را دید. خیلی ها هم به دلیل دیده نشدن سینمای مستند به ساخت فیلم های داستانی و کوتاه روی می آورند. اما با این وجود در میان اندک مستندهایی که در این سال ها ساخته شده می توانیم آثار فاخری پیدا کنیم که نماینده موجهی برای سینمای مستند هستند.